مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
بـوی گـل از سـپــیـده مـیآیــد اشـک شـوقــم ز دیـده مـیآیـد اختران لحظه لحظه با تسبـیح دمبـهدم میکـنـند کـار مـسـیـح همـه سـیّـارگـان هـمـه افـلاک تا سحر سجده میبرند به خاک آیـۀ نـور، زیـنـتِ فـلـک است سورۀ فجر، بر لب مَلَک است نُه فَـلَک بـاغ نرگساند امشب اخـتـران مـاه مجلساند امشب انـبـیـا اشـک شـوق مـیبـارند هـمـه سـوی مـدیـنـه رو آرنـد هـمـه آرنـد در حـریـمِ عـفـاف دورِ گـهـوارۀ حـسـین طـواف شب جشن و سرورِ خلق و خداست شـب مـیـلاد سـیـدالـشـهـداست شب لبـخـند احـمد است امشب شب عـید محـمّـد است امـشب عالم از عفو، گـشته گـلباران این حسین است ای گـنهکاران مـهـر او تا ابـد به ذِمّـۀ ماست بعد حـیـدر ابـوالائـمّـۀ مـاست عـقـل کـلّ محـو در نظـارۀ او چـشم فـطـرس به گاهـوارۀ او خـواجـۀ کـائـنـات، فـخـر بشر چون کتاب اللَّهَش گرفته به بر به چه خوش گفت سَیدالکونین: که حسین از من است و من ز حسین انـبـیــا زنــدهانــد از خــونـش تـا قـیــامـت نـمــاز مـدیـونـش حجّ ز خون حسین محترم است حرم از کربلای او حرم است به نـیـازش نـیـاز بُــرده نـیـاز از نـمـازش نـماز گـشـته نماز کربلا کعـبه، حـجّ شـهـادت او قـتـلـگـه کُـشـتــۀ عــبــادت او لب خـشـکـش حـیـاتِ آب بُـوَد بـعــد حــیــدر ابـوتــراب بُـوَد مکـتبش تا خداست مشعـل راه نـهـضـتـش بـعـثـت رسـول الله دست حقّ بـازوی عـلـمدارش جان ما خـاک پـای انـصارش روی آزادگی و عـشق و امـید از غـلام سـیـاه اوسـت سـفـیـد روی «جُونش» چراغ دیدۀ ناس عـابـسـش را شـجـاعت عبّاس مسلمش پیر عشق و پیرو راه در حــبـیـبـش کـمــال حُـبّالله روی حُــرّش چــراغ حُــرّیّت لالــۀ ســـرخ بـــاغِ حُـــرّیــت اکـبـرش حـجّـت خـدای هـمـه اصـغـرش پـیـر پـارسای همه قـاسم او قـسـیم ظلـمت و نـور چـشـم بَـد از مه جـمـالش دور روح، سرمست روضۀ یاسش جـان عــالـم فــدای عـبّــاسـش |